Etapa 3a: Olveiroa → Fisterra

Un novo día de etapa – Comezo e atmosfera

Olveiroa esperta amodo. A néboa escorrega entre os vellos hórreos, e dos chemineas érguese un fío de fume delgado. O aire é húmido e fresco, a aldea aínda medio adormecida. Quen sae cedo escoita o rumor afastado do río Xallas e o bater abafado dos bastóns sobre o empedrado.

Hoxe comeza o camiño cara ao mar. Dende aquí os sendeiros sepáranse — á esquerda, Muxía; á dereita, Fisterra. A pedra no cruce leva gravadas dúas cunchas, dúas direccións, un mesmo destino: o océano. Ti torces á dereita, de fronte ao amencer.

O Camiño ábrese nunha paisaxe ampla e silenciosa. A néboa da mañá cobre os campos, e nalgún lugar canta un galo. É un camiñar calmo — o corazón lixeiro, o paso sereno, o pensamento espallado no horizonte.

Percorrido e perfil de altitude

• Distancia: aprox. 32,8 km
• Desnivel: +460 m / –910 m
• Dificultade: media
• Duración: 7–8 horas de camiñada
• Carácter: outeiros suaves, fragas e vales abertos; máis adiante, camiño costeiro con vistas ao mar

Esta etapa leva dende o altiplano galego ata a beira atlántica. É longa, mais non dura — un día que se espalla coma un alento: comeza en silencio e remata aberto, amplo, respirable.

Descrición do camiño – con todos os sentidos

Saes de Olveiroa no amencer. O sendeiro sobe lixeiramente entre muros de pedra e logo cruza un pequeno regato. Despois dun quilómetro chegas á bifurcación: á esquerda cara a Muxía, á dereita cara a Fisterra. Unha frecha amarela indica o camiño descendente cara ao mar.

O Camiño pasa por Hospital, un pequeno lugar cunha taberna — o último antes de que a paisaxe se volva máis aberta. A partir de aí, comeza un suave subir e baixar entre fragas e leiras ata O Logoso (km 3,5). Aquí paga a pena unha breve parada: o vento sopra fresco do oeste e o aire trae xa un lixeiro arrecendo a sal.

Detrás de O Logoso inicia o descenso cara ao val do río Hospital, e logo continúa ata Dumbría (km 6). Campos, prados, eucaliptos. O mundo semella ordenado e baleiro. O Camiño debúxase en longas curvas sobre outeiros dende os que, ao lonxe, se adiviñan os primeiros reflexos pálidos do mar.

Logo atravesas pequenas aldeas como Buxantes e San Pedro Mártir, pasando por capelas, casas de labranza e prados abertos. Despois de As Carizas comeza o suave descenso cara á costa.

Tras uns 22 quilómetros chegas a Cee, a primeira vila á beira do mar. Xa dende arriba vese a ampla enseada. As primeiras gaivotas planean e o vento leva o cheiro a sal e algas. O instante no que o mar aparece por primeira vez é silencioso — moitos quedan quietos, mirando.

Cee é viva — tendas, bares, voces, cores. Dende aquí o Camiño segue xunto á auga ata Corcubión (km 26,5), unha pequena vila mariñeira de rúas estreitas e casas encaladas. Aquí paga a pena facer unha pausa no peirao ou tomar un café mirando o mar.

Os últimos quilómetros ata Fisterra van primeiro pola estrada e logo por sendeiros estreitos á beira da costa. O vento medra, a brétema salina éncheo todo. Pasando por Sardiñeiro e San Roque, o Camiño segue as curvas da enseada.

Finalmente, tras a última curva, aparece Fisterra — o fin do mundo. A vila repousa nunha península rodeada de auga, silenciosa e clara coa luz da tarde. Quen aínda teña forzas sobe ata o faro do Cabo Fisterra, a tres quilómetros. Alí remata a terra.

Lugares intermedios e particularidades

Variantes e pequenos desvíos

Entre Cee e Corcubión pódese seguir o camiño oficial xunto ao mar ou escoller unha variante máis tranquila polo interior. Moitos peregrinos dividen a etapa e pasan a noite en Cee para gozar do último tramo pola mañá.
A subida ao faro do Cabo Fisterra é opcional, mais case todos a fan — como un remate sereno do Camiño.

Consellos de equipamento e compras

• Entre Olveiroa e Cee hai poucas opcións para mercar — leva comida e auga contigo.
• En Cee e Corcubión hai supermercados, panadarías, farmacias e bancos.
• Leva protección contra o vento e a chuvia para a tarde: o tempo costeiro muda con rapidez.
• En Fisterra atoparás restaurantes, aloxamentos de peregrinos, pequenas tendas e lavanderías.

Comida, descanso e aloxamento

Cee, Corcubión e Fisterra ofrecen moitas posibilidades para pasar a noite — dende albergues ata pequenas pensións. Quen se detén en Cee pode gozar da vista do mar ao solpor e iniciar o último tramo con calma pola mañá seguinte.

En Fisterra o mar é o centro de todo. Aquí o camiño remata, pero o movemento continúa. Moitos soben ao faro, sentan entre as rochas e gardan silencio. Algúns traen unha pedra que deixan xunto á auga, como despedida ou agradecemento.

O especial de hoxe

Hoxe atopas o Atlántico. Non como destino, senón como espello — un final sereno e vivo do camiño. O vento leva o sal, o sol rompe entre as nubes, e por un intre semella que todo repousa. O Camiño non remata na catedral, senón aquí — onde a terra se detén e o mar comeza.

Reflexión ao final da etapa

Quizais se precisa un final para entender o camiñar. O mar permanece quieto e móvese ao tempo — coma o Camiño dentro de ti. Hoxe non hai que buscar nada. Só estar. Só mirar e respirar fondo.

📊 Táboa resumo

🌌 Camiño das Estrelas

Olveiroa → Hospital → O Logoso → Dumbría → Cee → Corcubión → Sardiñeiro → Fisterra

Cando viches o mar por primeira vez? Anota ese intre — non o que observaches, senón o que sentiches.

About the Author

investigasteve

Administrator

Visit Website View All Posts