Etapa 2: Negreira – Olveiroa

Un novo día de etapa – Comezo e atmosfera

A mañá en Negreira é fresca e silenciosa. A néboa pendura sobre os campos, e o aire húmido cheira a madeira e a terra. Na Praza de España abren os primeiros bares; os peregrinos sentan en calma, con café e torradas, agardando o día. Quen se pon en camiño apenas escoita xa a vila detrás de si – só o eco amortecido dos pasos sobre a pedra mollada.

A etapa cara a Olveiroa é longa. Leva fondo dentro da terra galega, lonxe de toda vila, por bosques, aldeas e vales. É o día no que o Camiño Fisterra–Muxía atopa o seu ritmo: menos voces, máis vento. Un camiño que non busca ser espectacular, senón verdadeiro.
Con cada quilómetro, o mundo cotián vai esvaecendo un pouco máis. Só permanecen o sendeiro, o alento, o canto dos paxaros e o ladrar afastado dun can detrás dun eido.

Percorrido e perfil de altitude

• Distancia: aprox. 33,6 km
• Desnivel: +710 m / –620 m
• Dificultade: media a esixente
• Duración: 8–9 horas de camiño
• Carácter: etapa longa e rural con suaves lombas, eucaliptais, leiras e pequenas aldeas

A segunda etapa é un día de resistencia. Sobe con suavidade, segue por bosques, cruza regatos e pequenas aldeas, ata chegar xa pola tarde á apartada Olveiroa. As diferenzas de altitude nótanse, pero nunca son fortes.

Descrición do camiño – con todos os sentidos

Deixas Negreira xunto ao Pazo de Cotón, pasando pola capela de San Mauro. O camiño cruza o río Barcala e sobe lentamente polo barrio de A Chancela. O asfalto axiña desaparece, e avanzas por estreitos camiños de terra entre fieitos e muros de pedra.
Despois de poucos quilómetros chegas a A Pena, unha aldea silenciosa con fonte e bar – un bo lugar para a primeira parada. Máis adiante ábrese un tramo aberto, onde o vento se enreda entre as herbas altas.

Pasado Vilaserío (aprox. 8 km), a paisaxe ábrese. O lugar ofrece albergues sinxelos e un pequeno bar – unha parada coñecida para os peregrinos que queren dividir o longo día. O sendeiro continúa entre un mosaico de leiras e bosques, pasando por hórreos illados e fontes de pedra.

O camiño sobe cara ao Monte Aro, o punto máis alto da xornada. A subida esténdese por varios quilómetros, pero no alto a vista é ampla e serena – Galicia na súa plenitude branda. O vento trae humidade, ás veces tamén chuvia. Non é un cume para celebrar, senón un que te convida ao silencio.

O descenso cara a Santa Mariña (aprox. 19 km) discorre entre piñeiros e eucaliptos, logo sobre pequenas pontes e aldeas onde o tempo apenas pasa. Quen se detén aquí sente o equilibrio deste camiño: esixente, pero nunca abafante.

Pasado Maroñas (aprox. 25 km), a paisaxe faise máis aberta, a luz máis clara. O camiño continúa por Bon Xesús e Corzón, e logo baixa ata o río Xallas. En Ponte Olveira (aprox. 31 km) cruzas as augas tranquilas – un intre de chegada antes de acadar o destino.
Un último e suave ascenso lévate a Olveiroa. Casas vellas de granito, portas de madeira, roupa ao vento. As rúas son estreitas, a luz dourada. Á tardiña, o aire cheira a pan e a fume. Un lugar que non promete nada e precisamente por iso dá o que máis importa: Calma.

Aldeas e puntos de interese

Variantes e pequenos desvíos

Esta etapa segue na súa maior parte a ruta clásica. Os peregrinos en bicicleta poden evitar a subida ao Monte Aro por unha estrada secundaria. Quen desexe dividir o día pode atopar en Vilaserío ou Santa Mariña albergues sinxelos para facer a etapa en dúas partes.

Consellos de equipaxe e compras

• Levar auga abondo: poucas fontes entre Vilaserío e Santa Mariña.
• Provisións para a parte central – longos treitos sen tendas.
• Protección contra a chuvia e o sol: tempo variable no Monte Aro.
• No verán: saír cedo, pois hai pouca sombra nas horas da tarde.
• En Olveiroa: pequeno bar, tenda, caixeiro automático e cociñas de peregrinos en varios albergues.

Comida, aloxamento e servizos

Vilaserío, Santa Mariña e Olveiroa ofrecen aloxamento. En Olveiroa atoparás tanto albergues municipais coma privados, algúns con cea compartida en mesas longas. A aldea é pequena, mais viva ao ritmo de quen chega.

Pola tardiña, os peregrinos reúnense xunto á fonte ou nos chanzos da igrexa. As conversas esvaecen co vento, ata que só fica o canto dos grilos.

O especial de hoxe

Esta etapa amosa Galicia na súa pureza: verde, húmida, paciente. Aquí o Camiño faise lento, sen palabras, verdadeiro. O Monte Aro non é un cume, senón unha pasaxe – do ruído do mundo ao silencio da paisaxe. Olveiroa repousa ao final deste día calmo como unha promesa. Entre montes e ríos, entre pedra e néboa, podes chegar sen estar rematado.

Reflexión ao final da etapa

Hoxe aprendiches que a amplitude non precisa ser sonora. O camiño sacoute da vila e levouche ao fondo da terra galega. Quizais peregrinar non sexa outra cousa ca aprender a facerse máis silencioso con cada paso.

📊 Resumo da etapa

🌌 Camiño das Estrelas

Negreira → A Pena → Vilaserío → Santa Mariña → Maroñas → Ponte Olveira → Olveiroa

📌 Chamada á reflexión

Como mudou hoxe o teu paso – do ritmo da vila ao alento da paisaxe? Anota o que escoitaches cando xa non quedaba outro son.

About the Author

investigasteve

Administrator

Visit Website View All Posts