Arnéguy – Vila de fronteira xunto ao río, onde o Camiño fai unha pequena pausa
investigasteve 
O que conta este lugar
Apenas deixaches atrás Saint-Jean-Pied-de-Port e fixeches os primeiros quilómetros, aparece Arnéguy – coma un sorriso amable no camiño. Os Pireneos retíranse un intre e, de súpeto, estás en terra de fronteira: entre Francia e España, entre onte e hoxe, entre dúas baguettes e un pintxo. O río Nive corre aquí coma se nunca oíra falar de fronteiras. A ponte é ás veces paso, ás veces escenario para fotos, ás veces punto de encontro para axentes que xa hai tempo aprenderon a sorrir. Un letreiro, dúas bandeiras – e xa estás no día a día de contrabandistas, comerciantes, peregrinos e quen só busca queixo barato ou un café ao outro lado.
Arnéguy é pequeno, pero nunca está baleiro. As casas acóllense no val, as fiestras de cores piscánlle ao sol e, se escoitas ben, mestúranse palabras en éuscaro cun acento francés. Pola mañá pasan furgonetas de reparto; ao mediodía, son as mochilas dos peregrinos as que marcan o ritmo; e á tardiña, o arrecendo de grella cobre a vila – un arrecendo que convida a quedar un pouco máis.
Distancias do Camiño
| Lugar anterior | Distancia (km) | Seguinte lugar | Distancia (km) |
| Saint-Jean-Pied-de-Port | 8,2 | Valcarlos | 3,2 |
Durmir & Chegar
Para a maioría dos peregrinos, Arnéguy non é fin de etapa, senón unha pausa benvida. Hai pequenas pensións, cuartos sinxelos – e a sorte de atopar un anaco de torta e unha nova amizade na terraza soleada dun café. Quen estea canso ou saíse tarde pode atopar cama aquí. Mais a maioría déixase levar, goza da pausa xunto ao río, enche a cantimplora e recarga forzas. A vista das ladeiras e das casas, pegadas á beira coma pinceladas de cor, invita a quedar un chisco máis.
Comer & Beber
Sexas peregrino, contrabandista ou larpeiro – en Arnéguy os supermercados de fronteira son lendarios. Máis dun par de botas cambiouse aquí por chourizo. As tendas son unha mestura xeitosa de pastelería francesa, delicatessen española e retranca vasca.
No café xunto ao río hai café forte, croissants quentiños e unha tortilla que, din, pode cambiar o tempo nos Pireneos. Despois do primeiro grolo de viño xa non importa se estás en Francia ou en España – o importante é que segues camiñando.
Provisións & Abastecemento
O mini-supermercado de Arnéguy é famoso: queixo, baguette, xabón para peregrinos – todo o que apeteza (e que a mochila aguante). Moitos peregrinos regálanse aquí cun pequeno capricho: quizais unha mini botella de viño ou o coñecido embutido vasco para máis tarde.
A farmacia coñece cada bocha polo nome e ten a tirita axeitada para cada mal. E para os máis apurados, hai un caixeiro automático xunto ao posto da fronteira – por se as compras de recordos se foron un pouco da man.
Non o perdas
Arnéguy é un lugar para mirar. Dende a ponte vense mundos que se atopan – anacos de conversa, equipaxe, risas e, ás veces, esa chisca de dúbida: ¿xa estou en España? ¿ou sigo en Francia?
Cando o tempo acompaña, os veciños celebran sen previo aviso – con música, baile e un prato de txistorra que compite co son do río. No outono arrecende a castañas, na primavera a esperanza – e polo medio, sempre a partida.
Reflexión/Pregunta
Arnéguy é un espazo intermedio, un lugar para coller folgos. Aquí difumínanse fronteiras, plans e preocupacións.
¿A quen ou que levarías hoxe por esta ponte se non existise ningunha fronteira?
¿E que deixarías aquí para que a mochila pese menos nas costas que veñen?
¿Gustouche este artigo pero pensas que falta algo importante? Escríbeme a través do formulario de contacto – en alemán, inglés, español, galego ou francés. Revisarei a túa proposta e, se cadra, engadireina.
About the Author
